Als kind was ik gek op mijn lichtroze troetelbeer. Hij had een grote geborduurde regenboog op zijn buik, grote blinken ogen, een hartjesneus en zachte pootjes. En hij rook zo heerlijk. De combinatie van wasverzachter en mijn mama. Uren kon ik aan zijn regenboogbuik snuffelen. Hij was ook altijd goedgemutst. Zijn grote glimlach gaf me vlinders in de buik. En hij hield van mij. Dat zag ik in zijn ogen.
Nog steeds ben ik een fan van regenbogen. (en van beren)
Zeg nu zelf… wat een fantastisch fenomeen is dat ook, een regenboog. Een weerkaatsing of breking van het licht, wanneer regen en zon elkaar kussen. Of zoiets…
Regen en zon. Meer heeft die kleurenboog niet nodig. Het één kan niet zonder het ander. Tegenpolen, die plots een wonderbaarlijk iets creëren. Hoe mooi!
Zo is het ook in het leven, voor mij. Zonder verdriet, geen vreugde. Zonder tegenslagen, geen overwinningen. No rain, no flowers… De regenboog is mijn ‘mascotte’.
De kleuren van de regenboog staan voor de invulling en intensiteit van mijn emoties. Dat klinkt diep, als ik het neerpen. En waarschijnlijk een beetje vreemd. Maar voor mij is het heel logisch. De ene kleur is fel en vrolijk. De ander is intens en zwaar. Ook zij kussen elkaar. Voortdurend.
Mijn emoties zijn ROGBIV… Het mnemotechnisch middeltje dat mijn juf me destijds leerde om de kleuren te onthouden, kan ik naar believen invullen. Geen enkele dag – moment soms- is hetzelfde.
Rauw - Onbeheersbaar - Groots – Bezield – Intens -Veelzeggend
Of
Regenachtig – Open – Glanzend – Broos – Intensief – Voorzichtig
Doe jij ook een poging?
