Vijftien maanden woonden mama en papa al in 2 huizen, zo vertelde Flore me. Het leek een eeuwigheid en toch weer niet. Nonchalant haalde ze haar schouders op. ‘Misschien zullen mama en papa er toch nog samen uit komen, als ze even niet bij elkaar wonen.’ Haar vragende blik zocht bevestiging in mijn ogen. Vijftien maanden hoop, samengeperst in een klein meisje. Het gaf me kippenvel.
Dat kan echt gebeuren, zo ging ze verder. Want zo was het ook gegaan bij Max en Fien. Hun ouders waren ook een tijd gescheiden en wonen nu terug bij elkaar.
Daar wringt het schoentje bij Flore. En bij vele kinderen die een scheiding te verwerken krijgen. Het verlangen is zo ontzettend groot dat ze zich vasthouden aan elke strohalm. Doorgaans duurt het 2 à 3 jaar voor een kind onder ogen durft of kan zien dat zijn/haar ouders niet meer bij elkaar zullen komen.
‘Waarom zijn ze ook uit elkaar?’ vroeg ze me. Ruzie was er niet. Weer haalde ze haar schouders op.
Praten over scheiden is pijnlijk. En moeilijk. Maar wel noodzakelijk. Kinderen moeten – op hun niveau- weten waarom hun ouders uit elkaar gaan. Ook dient hen verteld te worden dat de relatie niet meer goed komt. Niet om hen te kwetsen, maar om hen de kans te geven te rouwen. Afscheid te nemen van hun vertrouwde basis. Ze moeten de breuk ook ‘doorleven’, ‘doorvoelen’. Net zoals volwassenen. Tranen en verdriet horen daar jammer genoeg bij.
Volgende week staat een sessie met Flore, mama en papa op het programma. Een sessie om vragen te stellen en te beantwoorden. Om door te leven en door te voelen. Wenen en knuffelen zijn toegelaten.
Heb jij ook hulp nodig? Reach out!
