Afgelopen weekend was het weer zover. Ik was jarig. Hoe grote fan ik steeds ben van de overdosis aandacht en liefde op die dag, zulke angsthaas ben ik om ouder te worden. Dat is geen geheim. Ik had dan ook geen zin in een groot feest of eender welk feest. Wat tijd met ons gezin doorbrengen, wou ik wel die dag. Geen eenvoudige klus, een activiteit vinden voor tieners. Geen zoo of speeltuin kan hen nog boeien. Zo boekte ik dus -met een klein hart- een hoogteparcours, voor 5 personen. (inclusief mezelf dus)
Grenzen verleggen, ik leer het anderen dagelijks in mijn praktijk mensen. En met succes, al zeg ik het zelf. Ik ben ook steeds ontzettend fier als coachees dingen aandurven waar ze voorheen een panische angst voor hadden. Hoera op de overwinning! Ook ben ik dan stiekem best wat jaloers. Toegegeven. Ik heb ook wel wat ‘dingetjes’ die ik al jaren mooi onder de mat weet te schuiven. Mijn gigantische controledrang is daar een mooi voorbeeld van. Ik zit graag aan het stuur. Aanbid controle.
Met een ei in mijn broek trokken we zaterdag richting De Mosten in Hoogstraten. Harnas aan, helm op. Alles dubbel check. Controle on fleek. Met knikkende knieën klom ik naar boven en (met best wat moeite) bereikte ik de death ride. Oh jee. Hoe hoog was dat!? Ik heb daar wel even gestaan, maar na wat aanmoediging sprong ik. Doei, controle. Mijn adem stokte. En ik gaf de controle af. Er was geen andere weg.
Ik verlegde serieus mijn grens die dag. Oh boy! Daar boven heb je geen controle. Nada. Noppes. Alles beweegt en bengelt. En dat alles nog es op 4 meter!
Maar ik deed het. En was fier. Dag geslaagd!
Grenzen verleggen? Angsten onder ogen zien? Ik kan dat!
