Ik ben een momentenverzamelaar.
Wonderlijke momenten steek ik in een potje in mijn hoofd. Met een deksel en een label erop. Ik heb er al veel, van die potjes. Netjes gerangschikt, zoals ik het graag heb. Het zijn niet enkel mooie herinneringen die in mijn potjes zitten. Nee, ook pijnlijke of moeilijke bewaar ik. Omdat ik er uit leerde, omdat ze me sterk maakten.
Ik ben de ‘baas’ over mijn potjes. Ik beslis welke ik bewaar, op welke volgorde en met wie ik ze deel.
Ik hou ontzettend van mijn verzameling. Ze is groot en kleurrijk. En ik kan gaan piepen in elk potje op eender welk moment. Zo beleef ik ze weer een beetje.
Dit vertelde ik ook aan Lise, 10 jaar. Haar ouders zijn recent gescheiden en Lise worstelt hier wat mee. Ze keek me raar aan, mooie Lise. De frons in haar wenkbrauwen verraadde dat ze me toch een beetje gek vond. En dat mag! Want in mijn praktijk mag alles. (Veilige ruimte, remember!?) Ik polste bij haar of ze ook een potjesgalerij zou willen maken. Of dit iets voor haar zou zijn? Om herinneringen, samen met mama en papa, te bewaren in zelf versierde potjes. Dingen die voor altijd in haar blijven en waar ze af en toe es naar kan gaan kijken. Ze haalde haar schouders op.
Gisteren zag ik Lise terug. Ze vertelde dat ze nagedacht had over de potjes. Veertig minuten lang vertelde Lise over de herinneringen die ze in de potjes zou stoppen. Samen met mama en papa naar Parijs. Samen film kijken. Knuffelen met mama in bed. En stoeien met papa op de trampoline.
Hoe stil werd ik hiervan…?
En jij? Welke momentjes zou jij in je potjes stoppen?
#potjesmomenten #momentpotjes#herinneringen #lifecoach#kindercoach#kindercoaching
