Emma, een vrolijke meid van 5 jaar, was al snel was op haar gemak in mijn praktijk. De ene na de andere vraag vuurde ze op mij af. Ze was stoer, zo zei ze zelf. Nu ja, overdag toch. Want ’s avonds veranderde Emma. Ze was bang. In haar kamers leefden monsters. Onder haar bed en in de donkere hoeken van haar kamer. Griezelige monsters, niet zo van die grappige die je ziet in tekenfilms.
Haar angst beheerste heel het avondritueel bij haar thuis. Huilbuien, woedeaanvallen… De ouders van Emma wisten zich geen raad meer.
Dus zij en ik gingen aan de slag. Angsten zijn normaal. Iedereen heeft ze. Ze zijn ook handig, zo legde ik haar uit. Ze waarschuwen je om gevaren te ontdekken. We zochten naar manieren om de baas te worden van Emma’s angst. Want ja hoor, dat kan je leren. Kleuters hebben veel fantasie en Emma’s angst voor monsters was echt! Deze mocht gehoord worden.
Samen met mama en papa bouwde ze op haar bed een leger van knuffeldieren, zoals we in de praktijk besproken. Leeuw en hond hielden de wacht, gevolgd door ijsbeer en giraf. Stoere dieren, die de monsters zouden verjagen. Ook plaatsten ze lichtjes in de donkere hoeken van Emma’s kamer. Geen monsters te bespeuren! Hoera!
De deur bleef ook open en het licht op de gang bleef aan. Zo voelde Emma zich niet alleen, zo in haar grote kamer. Voor iedereen was het even wennen. Het bedritueel duurde nu langer (nog even samen kijken onder het bed, een extra knuffel,…) maar Emma sliep sneller in en ook voor mama en papa werden de avonden terug rustig.
Emma is de baas. Wauw, knap gedaan, lieve meid.
Heb jij ook een kindje met angsten? Weet jij ook even geen raad?
Reach out…
Comments