Kerstmis loert achter het hoekje. De pakjes liggen onder de boom. Het kerstmaal wordt voorbereid. Samen met onze familie rond de boom, met een hapje en een glaasje. Heerlijk vind ik die gezelligheid.
Al voor de vijfde keer zal mama’s stoel aan de kersttafel leeg blijven. Haar lege plaats is geen scherpe pijnlijke leegte meer. Eerder een warme melancholische.
Eerlijk waar, de mooiste dagen van het jaar blijven raar zonder haar. Maar het samenzijn, onder het goedkeurend oog van haar foto. Ook dat geeft me een liefdevol gevoel vanbinnen. Wat zou ze fier zijn dat wij zo hecht zijn.
Missen, dat is ok. Dat is graag zien, voorbij de grenzen van de dood. Eindeloze liefde. Dus ik koester dat gemis en geniet. Want hé, daar dient Kerst voor.
Mis jij ook iemand met Kerst? Omarm dat gevoel. Want missen… dat is ok.
Een fijne Kerst aan ieder van jullie.
