Vorige week trokken we met het gezin en vrienden naar de Zoo Van Antwerpen. Het was een zonovergoten dag, die de wereld leek te doen ontwaken uit zijn winterslaap. Eentje van 2 jaar dan weliswaar. Grote uitstappen hebben wij als gezin immers gemeden de laatste 2 jaar.
De zon op onze snoeten deed deugd, alsook het gevoel een normaal leven te leiden. Heerlijk genieten. Mijn grote favoriete plaats uit gans de zoo is wel het aquarium. Daar zou ik uren kunnen zitten kijken naar al dat moois in het water.
Met alle miserie in de wereld viel het me op dat vissen verdraagzame beesten zijn. Verdraagzamer dan wij, mensen. Diverse kleuren en formaten zwemmen vredig naast (of door) elkaar.
Misschien zijn ze wel kleurenblind, maakte ik me de bedenking. Deze gedachte werd onmiddellijk ontkracht door google, mijn hulplijn bij uitstek. Vissen hebben, zo blijkt, net zoals wij een nauwkeurig zenuwstelsel om kleuren te kunnen onderscheiden.
En toch vinden ze de ‘ander’ ok. Hier kunnen we nog wat van leren. Als we nu allemaal es beginnen in onze eigen poel of vijver, kunnen we de wereld een beetje mooier maken. Klein beginnen... misschien is dat dan ook wel besmettelijk? . . . #lifecoach #lifecoaching #kleurenblindheid #meerverdraagzaamheid #andersisok
