Vol bewondering en met een grote krop in de keel keek ik gisteren naar de moedige getuigenissen van de mannen en vrouwen in Taboe op de VRT.
Hoe vreemd is het dat een 'onvervulde kinderwens' zich anno 2022 nog steeds in de taboesfeer bevindt!? Waarom praten mensen hier niet (graag) over? Waarom hangt rond dit onderwerp nog zo een grote schaamte?
Er zijn geen schuldigen in dit verhaal! Geen zondebok! Niemand heeft schuld aan het minder vruchtbaar of onvruchtbaar zijn!
Het overkomt je, net zoals zo veel dingen in het leven. Het is nooit jouw schuld!
Mij hielp het net om te praten destijds. Met mijn man, met lotgenoten, met vriendinnen, met mijn fertiliteitsarts... Het zorgde ervoor dat ik me niet alleen voelde in mijn 'strijd'. Het zorgde ervoor dat ik mijn verdriet kon (en mocht) kanaliseren.
Want hé... verdriet is verdriet. Ook om een niet verwerkt kind mag je treuren en rouwen.
Nood om erover te praten? Reach out!
Comments