Ouder worden… ik ben er geen fan van. Rimpellijntjes hier en daar, grijs worden, een pijntje af en toe… Ik zit in die fase.
Al vroeg gisteren sijpelden de eerste felicitaties binnen. Ik was immers jarig. Vrolijke woorden op mijn Facebookpagina, whatsappberichtjes, kaartjes en een verjaardagslied nog voor ik mijn ogen open kreeg. Heerlijk toch, al die aandacht!? Verjaren is leuk, laat ons eerlijk zijn. Op geen enkele andere dag voel ik me zo geliefd als op 28 mei. Slingers, ballonnen, kaartjes, kadootjes, kaarsen uitblazen… ik wil het allemaal!
Hoe opgewonden de aandachtsjunkie in mij is op mijn verjaardag, even groot is de leeftijdsontkenner. Mijn ware leeftijd… ik heb er moeite mee. 41 jaar staat er op mijn teller. Vreselijk vind ik dat. Voor de derde keer op rij word ik dus 39 jaar. Forever 39. Works for me.
En ik weet het… het is slechts een nummer. Wat stelt dit ook voor? Iedere leeftijd heeft zijn charme. Volledig mee eens. Maar toch… ik ontken het nog even. Heel even. Geef me een weekje om te wennen. 😉
Comments