Het schooljaar is bijna ten einde. De eindspurt is ingezet. Dit merkte ik deze ochtend goed.
Aan de zebrapad liet ik een groepje leerlingen oversteken. Met hun nette kleren aan en hun hoofd in hun papieren liepen ze richting middelbare school. Examens. Wat een vreselijke periode!
Ik was een ijverige student die regelmatig studeerde, maar examens… daar huiverde ik van. Niettegenstaande ik goede punten scoorde , haalde mijn faalangst me in tijdens die paar weken op het einde van het schooljaar. Misselijkheid, hoofdpijn, slapeloosheid… de hele rimram passeerde.
Thuis werd ik wel extra in de watten gelegd. Een koel drankje en iets lekkers werd elke middag tot aan mijn bureau gebracht. Ook werd ik doorgaans gebracht en gehaald tijdens de examenperiode, om tijd te besparen. De morele steun – in de vorm van interesse, een knuffel en een brandende kaars- was ook uitermate welkom. Ik kom uit een warm nest en daar ben ik mijn ouders enorm dankbaar voor.
Dus ik heb het gemakkelijk. Ik aap maar na. (ook al hebben mijn kinderen nog geen echte examens) Ik motiveer hen bij het leren voor een toets. Vraag hun les af. Verzin ezelsbruggetjes om die verdomde Franse woorden te kunnen onthouden. En ik koop finger boards -laatste nieuwe rage blijkbaar- en donuts als verwennerij.
En jij? Heb jij magische ouder-examen-survival-tips?
